VEEG DE BEZETTING UIT, NIET DE PALESTIJNEN

Voortdurend leven met de schaduw van een soldaat in je rug.

Het Israëlische leger is alom aanwezig in bezet Palestina: achter betonblokken, in uitkijktorens langs de weg, tijdens nachtelijke raids in gezinswoningen, als toeschouwer bij de geweldplegingen van de kolonisten. Het leger is permanent aanwezig met een hele rits misbruiken (psychische onderdrukking, arbitraire administratieve detentie, opsluiting van kinderen en adolescenten, martelingen), die het welzijn van generaties Palestijnen hypothekeren. Vandaag heeft 40% van de Palestijnse mannen minstens één keer in de gevangenis  gezeten.

Opgesloten leven fysiek en psychologisch.

Leven te midden van honderden permanente en/of mobiele check points, omsingeld zijn door een 9 meter hoge muur, …., doodlopende wegen, wegen enkel voorbehouden aan de kolonisten, de vele obstakels die ernstige beperkingen betekenen voor de verplaatsingsmogelijkheden van de Palestijnen en hun goederenverkeer.

Dat in bezet Palestina de noties van tijd en afstand irrationeel zijn: je job, studies, familiale en sociale contacten zijn afhankelijk van de houding van het leger en de kolonisten. De schaduw van deze bezetting verlamt de economie en de werking van de openbare  diensten.

De Gazastrook is een openluchtgevangenis, een kooi die regelmatig wordt gebombardeerd door Israël. Door de 10 jarige blokkade ligt het werkloosheidscijfer boven de 40% en is 80% van de bevolking afhankelijk van internationale hulp.

Je middelen van bestaan zien verdwijnen, je identiteit zien weggeveegd worden.

Het is zien hoe de bezetter je gewassen uitrukt of verbrandt, je water steelt, is je eeuwenoude cultuur zien vernietigen. Continu slachtoffer zijn van psychisch geweld: zien hoe je huis wordt verwoest, pesterijen van de kolonisten ondergaan, in Oost-Jeruzalem uit je huis worden gezet dat dan ingenomen wordt door kolonisten, brutaal vernederd worden t.a.v. je hele familie. Zovele angsten en diepe trauma’s, Vivre sous occupation israélienne, c’est vivre la frustration et la colère. De onmacht op elk moment. En wanneer het gebrek aan vrijheid de toekomst hypothekeert vernietigd zij zowel lichaam als geest.

Leven in de schaduw van de kolonisatie, het kleine broertje van de bezetting.

Israël beslist vanaf 1967 een actieve politiek van kolonisatie te voeren door Israëlische burgers te huisvesten in bezette gebieden. De schaduw van deze kolonisatie deint uit over alle bezette gebieden in Palestina: in 2016 telde men 600 000 Israëlische kolonisten waarvan 200 000 in Oost-Jeruzalem en 400 000 in Cisjordanië, de Westbank.

Sinds 1967 beschouwt de staat Israël de annexatie van Oost-Jeruzalem als een voldongen feit en legt hij maatregelen op om de demografische eigenschappen alsook het statuut van de stad te wijzigen. In Jeruzalem alsook in de bezette gebieden belaagt de kolonisatie de aanwezigheid van de Palestijnen.

Naast het immorele aspect van de kolonisatie wordt de illegaliteit van deze bezetting beklemtoond door een resem teksten uit de internationale wetgeving, onlangs nog aangevuld met Resolutie 2334 van de Veiligheidsraad van de VN.

50 jaar illegale, immorele en ongestrafte bezetting!

Meer dan de opsomming van de afschuwelijke gevolgen van de bezetting is het vooral het niet respecteren van het internationaal recht dat ons aanzet om onze verontwaardiging uit te schreeuwen. Al 70 jaar wordt deze bezetting en kolonisatie door het internationaal recht veroordeeld: 4e Conventie van Genève, ontelbare resoluties van de VN, advies van het Internationale Gerechtshof, Europese resoluties. Dit alles lijkt weinig druk uit te oefenen op Israël, integendeel, Israël kan ongestraft zijn apartheidspolitiek blijven voeren. Elke vorm van weerstand, ook vreedzame, ontaardt in geweldplegingen, achtervolgingen en vernietigingen uitgevoerd door de Israëlische autoriteit en de kolonisten.

De diplomatie van de Europese Unie en zijn lidstaten heeft nooit tot concrete maatregelen geleid die een eind zouden stellen aan de politieke, etnische zuivering in Palestina, noch aan het in bezit nemen van Palestijns grondgebied.

Deze onrechtvaardigheid schaadt het Palestijnse volk en het is onze plicht meer bekendheid te geven aan de realiteit in Palestina en aan de problemen van de bevolking en de Belgische bevolking ertoe aan te zetten druk uit te oefenen op onze regering opdat die harde sancties tegen Israël treft zolang het Internationaal recht niet gerespecteerd wordt.